|
||||||||
|
Boris McCutcheon en Bard Edrington V waren allebei al enkele jaren actief als soloartiesten toen ze in de winter van 2017 besloten om samen met bassiste Sarah Ferrell en drummer Greg Williams een folkgroepje te vormen dat ze ‘The HOTH Brothers Band’ noemden en waarmee ze in de lente van 2019 het album “Workin’ And Dreamin’” uitbrachten. Begin dit jaar volgde een tweede album van die groep dat “Tell Me How You Feel” als titel kreeg en niet minder dan zeventien liedjes bevatte. Diezelfde Bard Edrington V uit Santa Fe in de Amerikaanse staat New Mexico ging begin vorig jaar in op de uitnodiging van producer Bill Palmer om na het in 2019 uitgebrachte album “Espadin” een tweede soloplaat op te gaan nemen met twaalf eigen nummers. Ze trommelden een volledige band op met Karina Wilson op viool, Jim Palmer op drums, Alex McMahon op pedal steel, gitaar en banjo, Zoe Wilcox als zangeres en Bill Palmer op basgitaar. Het zestal verzamelde begin maart 2020 in de honderd jaar oude ‘Santa Inez’-kerk in het oude mijnstadje Terlingua in de Amerikaanse staat Texas waar ze met de mobiele opnamestudio van Bill Palmer alle nummers live hebben opgenomen, vandaar dan ook de albumtitel “Two Days In Terlingua”. De op de eerste video in een live-uitvoering te beluisteren openingstrack “Ramblin’ Man” stamt al uit de tijd dat Bard Edrington V vijf jaar geleden nog de centrale figuur was van de groep ‘The Palm In The Cypress’. De andere video laat u kennismaken met de single “A New Day On The Farm”, een countryrocksong waarin de fiddle van Karina Wilson een belangrijke rol krijgt toebedeeld. Andere tracks uit dit album die ons zeer konden bekoren zijn de verhalende ballads “Shut The Screen Door”, “Bard And The Bears”, “Masterpiece Of St. Mark’s Square”, “Black Coal Lung” en de bijna 7 minuten durende beklijvende slotsong “No Reason”, naast de heerlijke Louisiana-schatplichtige Cajun-countryrocker “Ma Chérie” waarop meedansen eigenlijk als een dwingende plicht mag worden beschouwd. Alle songs werden met maximaal drie ‘takes’ live na mekaar ingespeeld in dezelfde volgorde als ze op dit album werd geplaatst, waardoor je als luisteraar de indruk krijgt dat je zelf aanwezig was tijdens de opnamesessie en je de sfeer van het unieke optreden optimaal kan opsnuiven. De Palmer-broers vormden met hun bas en drums de ritmische basis van elk nummer en de samenzang van de bandleden is eveneens kenmerkend voor de gezelligheid die deze plaat van begin tot einde uitstraalt. (valsam)
|